THERAPIE OF ALIBI?

 
Nieuw onderwerp plaatsen   Reageren    SOS Nuchterheid // SOSNuchterheid Forum
Vorige onderwerp :: Volgende onderwerp  
Auteur Bericht
Edgard



Geregistreerd op: 12 Jun 2015
Berichten: 53

BerichtGeplaatst: 24-09-2015 10:43:00    Onderwerp: THERAPIE OF ALIBI? Reageren met citaat
‘Mijn cliënt heeft een ongelukkige jeugd gekend.’

Een dergelijk zinnetje komt soms voor in het pleidooi van een advocaat die uiteraard met alle retorische middelen zijn cliënt verdedigt. Een van die middelen bestaat erin te pleiten dat de beklaagde door allerlei omstandigheden (bijna) gedwongen was in de criminaliteit te belanden. Dat kan variëren van ‘een slechte jeugd’ tot ‘een onweerstaanbare dwang’.

In bovenstaand voorbeeld zal de advocaat zijn argument ‘staven’ met een emotioneel gekleurd verhaal over de slechte jeugd van de betrokken cliënt waaruit onbetwistbaar moet blijken dat de stakkerd geen andere keuze had dan crimineel te worden.

Ik wil er geen karikatuur van maken: de invloed van milieu en opvoeding (of gebrek aan opvoeding) op de persoonlijkheidsontwikkeling valt niet te ontkennen.

Veralgemeningen echter, bevatten vaak sluipende denkfouten; ze behoren trouwens tot de trukendoos van de gehaaide redenaar.

Het is niet omdat iemand een akelige jeugd heeft gehad, dat hij onvermijdelijk in de criminaliteit moet terechtkomen.

Wat zou u ervan vinden als iemand die zich moet verantwoorden voor rijden onder invloed, zou verklaren: ‘Ik heb een slechte jeugd gehad en dus ben ik gaan drinken.’?

Of: “Ik heb zoveel ellende dat ik wel moet drinken.”

Stop uw zakdoek maar weg; correct is: “Ik heb een slechte jeugd gehad en ik ben gaan drinken.” De ‘dus’ moet weg.

We nemen het verhaal van X om een en ander te illustreren. Lange tijd heeft hij zichzelf voorgehouden dat zijn middelen-afhankelijkheid gerelateerd was aan de nare ervaringen die hij in zijn prille jeugd had opgelopen.

Laten we aannemen dat X inderdaad in zijn jeugd trauma’s heeft opgelopen die hij in de loop van zijn verdere leven niet (volledig) heeft kunnen verwerken.

Hij is ongetwijfeld niet de enige mens met een jeugdtrauma, en voor zover ik weet is er geen enkele wetmatigheid die bepaalt dat mensen die traumatische gebeurtenissen hebben ervaren, niets anders kunnen dan te gaan drinken of, meer algemeen, een of ander middel te gaan gebruiken.

U zult terecht opmerken dat mensen in pijnlijke existentiële situaties gaande van verdriet tot wanhoop, uitzichtloosheid neigend tot zelfdoding … soms hun ‘toevlucht’ tot een of ander middel nemen.

Akkoord, het kan, het is mogelijk, maar a) het hoeft niet: sommigen verwerken de gruwelijkste ervaringen zonder naar een middel te grijpen en b) wie occasioneel gebruikt, wordt niet noodzakelijk met middelen-afhankelijkheid geconfronteerd.

Wat X betreft: het geringste gebruik, om welke ‘reden’ dan ook, stelt het mechanisme van afhankelijkheid in werking, met alle onaangename gevolgen van dien.

U kunt het verhaal zelf aanvullen: X zoekt hulp of wordt er, met enige aandrang, toe aangezet hulp te aanvaarden; met andere woorden hij maakt een aantal opnames in ontwenningscentra door en zoekt steun en raad bij verschillende therapeuten.

U weet hoe het gaat: de patiënt (of cliënt) vertelt of schrijft zijn levensverhaal. Het ligt voor de hand dat de gebeurtenissen uit zijn jeugd hierin een belangrijke plaats innemen. We nemen aan dat de behandelende therapeut zal helpen de ‘trauma’s’ te duiden, toe te lichten, een plaats te geven in de persoolijkheidsstructuur,enz.

De patiënt/cliënt werkt gewillig mee, maar … blijft drinken. Een hopeloos geval dus of gewoon een balorig iemand. Niet helemaal.

Het kan best zijn dat de therapeut erin is geslaagd het wankele zelfbeeld van X een beetje op te krikken. De ondersteunende invloed van de therapie vervaagt evenwel; de neiging van X om terug te grijpen naar het gecultiveerde zelfbeeld van arme stakkerd die in zijn trieste jeugd zoveel heeft meegemaakt, blijft bestaan.

Daarenboven is de middelen-afhankelijkheid niet weg; ze kan even ingedommeld zijn, maar ze is beslist niet weg en ze zal – bij manier van spreken – de vloer aanvegen met alle goede voornemens om niet te gebruiken, als die er al zijn, want …

X heeft immers voor zichzelf een kanjer van een alibi ontdekt; in de gesprekken met de therapeut heeft hij de bevestiging van zijn initiële zelfbeeld gezien en een verklaring voor zijn middelen-afhankelijkheid die hij bij de volgende crisis luidkeels als excuus zal gebruiken. “Ik ben zo, ik zit zo in elkaar, ik kan het niet helpen, er valt niets aan te doen.”

Is onze vriend X dan reddeloos verloren? Heeft de therapie dan niets uitgehaald?

Ten eerste – vergeef het me als ik herhaling verval – X kan zijn middelen-afhankelijkheid neutraliseren door nooit ofte nimmer nog een glas aan te raken. In zijn geval moet hij zijn trauma’s onder ogen zien en goed beseffen dat ze los staan van zijn middelen-afhankelijkheid; hij moet onverbiddelijk het verschil inzien tussen een onaangename herinnering of ervaring en een excuus om te gebruiken.

Ten tweede – en dit is wel een veralgemening – iedereen die met een middelen-afhankelijkheid te maken heeft, moet beseffen dat alibi’s de grote verleiders zijn, gaande van ‘ik ben zenuwachtig’ tot ‘ik ben miskend’ enz.

In het gedrag van de middelen-afhankelijke mens is een gewoonte van stimulus-respons terug te vinden; gebruiken als reactie op een toestand (ik ben eenzaam) of gebeurtenis (ik heb die job niet gekregen) reëel (mijn lief is weg) of ingebeeld (ik ben altijd de klos) in het heden, verleden of in de toekomst.

We weten dat het niet makkelijk is om dat systeem te doorbreken; om een alternatief te ontwikkelen dat we op het juiste moment kunnen oproepen. Precies hier zijn hulp en raad bijzonder nuttig en welkom, vandaar de grote waarde van de zelfzorggroep.

Ten derde, mag de middelen-afhankelijke cliënt niet verwachten dat de therapeut hem zal ‘genezen’.
Een therapeut is iemand die een beroep uitoefent; hij put de vereiste kennis uit studie en ervaring. Dat wil ook zeggen dat hij de cliënt zal behandelen volgens de strekking, stroming, ideeën van de therapie die hij (de therapeut) zich eigen heeft gemaakt.

Komt daarbij dat niet alle therapeuten werkelijk vertrouwd zijn met de problematiek van middelen-afhankelijkheid. Als ik behept zou zijn met een brandend verlangen om met mijn moeder in het huwelijksbootje te stappen en dan ook nog eens mijn vader een kopje kleiner zou willen maken, kan ik maar het best een bekwame therapeut opzoeken en waarschijnlijk zal die man/vrouw erin slagen me van mijn (hier clichématig) complex te verlossen.

Wat mijn middelen-afhankelijkheid betreft, hier kan een therapeut helpen, maar hij kan ze niet laten verdwijnen.

Elke therapeut zal – ongetwijfeld – waarschijnlijk – hopelijk - zijn behandeling beginnen met de duidelijke, imperatieve boodschap: stop onmiddellijk, nu, ogenblikkelijk met gebruiken; niet gebruiken, niet een beetje, niet een keertje, gedaan, afgelopen.

Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Niemand stopt geleidelijk; er zijn geen zesendertig stappen nodig, eentje volstaat: stop.

Een voorwaarde, best X’en: alibi’s, excuses, uitvluchten, voorwendsels, (drog)redenen … in de prullenmand.

Baas in eigen hoofd.

Om een bekend filosoof te parafraseren: ik stop, dus ik ben.

Edgard
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
groetjes



Geregistreerd op: 10 Jan 2013
Berichten: 1476

BerichtGeplaatst: 10-01-2016 16:11:19    Onderwerp: Reageren met citaat
Zeker de moeite om Edgards teksten even te lezen.
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Nieuw onderwerp plaatsen   Reageren    SOS Nuchterheid // SOSNuchterheid Forum Tijden zijn in GMT + 1 uur
Pagina 1 van 1

 
Ga naar:  
Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen in dit subforum
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Je mag je berichten niet bewerken in dit subforum
Je mag je berichten niet verwijderen in dit subforum
Je mag niet stemmen in polls in dit subforum


Wilt u geen reclame op dit forum en genieten van extra voordelen? Klik dan vlug hier voor meer informatie!
 
Powered by phpBB and Andrew Charron
immo op Realo
Maak snel, eenvoudig en gratis uw eigen forum: Gratis Forum