Kregen alle verslaafden maar zoveel be........

 
Nieuw onderwerp plaatsen   Reageren    SOS Nuchterheid // Mededelingen en Sticky's
Vorige onderwerp :: Volgende onderwerp  
Auteur Bericht
Wilfried
Site Admin


Geregistreerd op: 24 Okt 2012
Berichten: 252

BerichtGeplaatst: 14-08-2014 11:08:40    Onderwerp: Kregen alle verslaafden maar zoveel be........ Reageren met citaat
Kregen alle verslaafden maar zoveel begrip als Robin Williams ( Paul Van Deun - De Standaard 14.08.2014 )

Het respect en het begrip die Robin Williams te beurt vallen, staat in schril contrast met de hoon die de meeste verslaafden over zich krijgen, schrijft Paul Van Deun. En dat is jammer, want wiens brein gekaapt is, verdient ook mededogen.
Robin Williams is de zoveelste in de rij van bijzondere mensen die onlangs zijn overleden, al dan niet zelfgekozen, na een lange strijd met een verdovend middel. Amy Winehouse, Philip Seymour Hoffman, Peaches Geldof, enzovoort.

De meesten onder hen overleden onverwacht en vaak werd al snel duidelijk wat iedereen eigenlijk al vermoedde: dat drank of drugs de oorzaak waren.

Robin Williams was openhartiger. In interviews liet hij zich ontvallen dat hij verschillende keren in een ontwenningskliniek is opgenomen, dat hij alcohol- en cocaïneverslaafd is geweest, dat hij dacht zijn angsten te kunnen doen verdwijnen door alcohol te drinken. Hij erkende zijn verslaving, sprak over de schande en de schaamte die hij voelde en liet zich recentelijk weer opnemen om zijn verslaving te bestrijden. En er dan toch een eind aan maken?

Elke zelfdoding doet een intens lijden vermoeden. Een grote eenzaamheid, wanhoop, geen andere uitweg meer zien, diep twijfelen aan je bestaansrecht, de angst voor de zoveelste mislukking voor willen zijn met een eigen initiatief. Niet meer bij machte zijn om je leven een andere wending te geven en dus kiezen om niet meer te leven.

‘Ze doen het zichzelf aan’

Robin Williams was in staat om ons te laten lachen, te ontroeren, en nu maakt hij ons deelgenoot van zijn angsten, teleurstellingen en diepmenselijk lijden. De kranten en websites strooien met lof zowel voor de artiest als voor de mens Robin Williams. Op zoveel respect moeten alcohol- en drugsverslaafden doorgaans niet rekenen. De moderne samenleving, die alcohol nochtans een prominente plaats geeft, heeft niet veel begrip voor hen. ‘Het is iets wat mensen zichzelf aandoen’, die teneur. We maken ons meer zorgen over het dalende bierverbruik van de Belg (DS 12 juni) .

Onbegrip voor verslaafden gaat gepaard met gebrek aan kennis over het verslavingsfenomeen. In de berichtgeving rond het overlijden van sterren met een drank- of drugsprobleem wordt voortdurend gezocht naar een oorzaak of een aanleiding: de dood van een collega, een echtscheiding, de tol van de roem. Dergelijke zaken hebben natuurlijk hun impact, maar het zijn niet de moeilijk verwerkbare emotionele gebeurtenissen die een reden zijn voor verslaving en herval.

Aan de basis van verslaving (zowel aan drank of drugs, sigaretten of gokken) ligt de wijze waarop ons brein de inname van deze producten geautomatiseerd heeft. In bepaalde omstandigheden of bij geassocieerde prikkels wordt het denken verlamd, waarbij het ontzettend moeilijk wordt om niet naar het glas te grijpen, of een sigaret op te steken. En dan realiseert iemand zich pas achteraf dat het is gebeurd. Nora Volkov, directeur van het Amerikaanse National Institute on Drug Abuse, spreekt van het hijacked brain, het is alsof je gekaapt bent, je ziet jezelf dingen doen die je niet wil.

Het is vreselijk om jezelf niet meer te kunnen vertrouwen, om keer op keer, ondanks beloften, toch weer handelingen te stellen die je schade berokkenen of te schande maken. Dat lijden maakt je eenzaam en onzeker, of laat je het probleem ontkennen en de gevolgen ervan verstoppen. Telkens denk je dat je sterker zal zijn dan drank, drugs of sigaret. En dat is fout gedacht. Sterker zal je nooit worden, maar je kan dat evolutionair bepaalde hersenmechanisme wel te slim af zijn, door uitlokkende situaties te vermijden en je te trainen om met craving (hunkering) om te gaan. Het is een proces van vallen en opstaan, waarbij herval geen mislukking is maar een leersituatie. Professionele hulp of steun van een zelfhulpgroep is daarbij aan te bevelen.

Het blijft een moeilijke strijd om het verslavingsmechanisme te slim af te zijn, en het is niet iedereen gegeven om goed om te gaan met momenten van herval. Het geval van Robin Williams toont dat – helaas – nog maar eens aan.

Wie met vragen zit over zelfdoding, kan telefonisch terecht bij de Zelfmoordlijn 1813 op het gratis nummer 1813 of de website www.zelfmoord1813.be.

http://sosnuchterheid.nettools.be/media/docs/teksten/Kregen%20alle%20verslaafden%20maar%20zoveel%20begrip%20als%20Robin%20William...%20-%20De%20Standaard.pdf
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht E-mail versturen
doornroosje



Geregistreerd op: 23 Apr 2013
Berichten: 876

BerichtGeplaatst: 14-08-2014 14:12:57    Onderwerp: Reageren met citaat
Ik vind dit heel mooi en pakkend geschreven, en het stemt tot nadenken...

En dat verslaafden op weinig begrip kunnen rekenen in deze maatschappij... ik denk dat dat niet enkel voor verslaafden telt. Ook mensen mensen met chronische ziekten zoals CVS, of mensen met een depressie krijgen doorgaans weinig begrip in deze harde wereld waarin het doorgaans 'ieder-voor-zich-principe' telt...

En ik geef toe, ik begreep ook niet wat een alcoholverslaving precies inhield, tot de dag kwam dat ik zelf verslaafd geworden was....


doornroosje
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
frequentie



Geregistreerd op: 06 Feb 2015
Berichten: 6

BerichtGeplaatst: 08-02-2015 02:33:21    Onderwerp: Reageren met citaat
of robin Williams zoveel steun kreeg weet ik niet als je ziet waar hij nu is Laughing

ik denk dat hoeveel steun je ook kan krijgen van anderen, deze kunnen alleen een aanmoediging betekenen.

de enige persoon die ons echt kan helpen, die is onszelf. want er zal altijd wel iets foutlopen, en dan weer iets en dan weer iets.

en ofwel maak je je druk in al deze dingen,
of wel ben je bereid om je weigering en ontvluchten van de realiteit op te geven...

en de wereld te aanvaarden en graag te zien zoals ze is,
hoe lelijk deze soms ook mag zijn.

't kan altijd erger
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Edgard



Geregistreerd op: 12 Jun 2015
Berichten: 53

BerichtGeplaatst: 18-08-2015 10:19:24    Onderwerp: Reageren met citaat
Nuchterheid
Aansluitend bij: Kregen alle verslaafden maar zoveel begrip als Robin Williams ( Paul Van Deun - De Standaard 14.08.2014 - Wilfried

Het gedogen van de afhankelijkheidsproblematiek van bekende figuren – schrijvers, acteurs, kunstenaars, enz. is niet nieuw. Ik zou durven te zeggen dat die tolerantie haar oorsprong vindt in een bepaalde levensstijl die aan die mensen – terecht of onterecht – wordt toegeschreven en veralgemeend. Van hen wordt makkelijk aangenomen dat ze behoren tot een milieu waar middelengebruik de normaalste zaak van de wereld is.

Het is vaak een verkeerde redenering. Jan de Schrijver is overleden ten gevolge van een overdosis. Geen wonder want schrijvers drinken, snuiven, spuiten … dat het een lieve lust is.
Laten we wel wezen: middelgebruik komt voor in alle milieus en in alle lagen van de bevolking.
Wel vinden we in de literatuurgeschiedenis voorbeelden van auteurs die gretig een of ander middel gebruikten.

De Franse literatuur maakt gewag van de zogenaamde ‘poètes maudits’, letterlijk ‘de verdoemde’ dichters, met name Rimbaud, Baudelaire, Verlaine, die naar verluidt absint gebruikten als middel om hun inspiratie te verdiepen, m.a.w. een andere perceptie van de omringende realiteit te verwekken.

In een literaire kritiek zouden we ons kunnen afvragen hoe het mogelijk was om in meer dan benevelde toestand fraaie, uiterst gecompliceerde verbale structuren en vormen tot poëzie te verwerken.
Het is niet de bedoeling hier de voorbeelden op te stapelen, maar een paar interessante, vrij bekende gevallen uit het artistieke milieu wil ik graag nog vermelden.

Ik denk bijvoorbeeld aan wijlen Richard Burton en zijn grote liefde Liz Taylor, aan de schrijver Malcom Lowry, auteur van ‘Under the volcano’, een meesterlijk boek van een alcoholist over een alcoholist! De auteur werd geen 50 jaar.

De acteur John Thaw, helaas ook al overleden, vertolkte schitterend de rol van inspecteur Morse, een briljante geletterde politieman die … u raadt het. Nu had John Thaw ook zelf ‘te kampen’ met een alcoholprobleem, zoals dat heet. Hij werd 60 jaar.

Hoe reageert de omringende leefwereld?
In sommige gevallen met tolerantie; de problematiek wordt aanvaard en heel uitzonderlijk schier gewaardeerd. Voor u sputtert: ik denk hier aan een Belgische politicus wiens carrière omzeggens op zijn reputatie van joviaal drankorgel stoelde.

In de meeste gevallen wordt de problematiek in zijn geheel veroordeeld. In zijn geheel omdat er ten minste twee aspecten aan verbonden zijn: de afhankelijkheid van het middel (die persoon is verslaafd aan …) en het conflictueuze gedrag van de afhankelijke in relatie met de hem omringende leefwereld.
De afhankelijke mens leeft immers niet op een andere planeet en verschilt in wezen niet van zijn medemens.

De mogelijke aanleidingen tot het gebruik van een of ander middel zijn, althans in onze westerse cultuur, ongeveer voor iedereen dezelfde. Laat ik hier alcohol als voorbeeld nemen.
Sociaal drinken behoort tot de cultuur en is vrij algemeen aanvaard. Men drinkt voor de gezelligheid, om iets te vieren, om bij te komen (geef die mens een borreltje, hij heeft net de schrik van zijn leven gehad), omwille van het culinaire raffinement (bij zus en zo gerecht hoort zus en zo wijn), om – jawel – emoties te verwerken, omdat het in een bepaalde groep zo hoort, enz.

Ik drink omdat ik een lief gevonden heb, ik drink omdat ik mijn lief kwijt ben.

Het middel (alcohol) heeft een functie, het dient tot iets; de werking van het middel heeft een (tijdelijk) positief effect.

Alle Smurfen zijn blauw en de meeste blauwe Smurfen gebruiken alcohol; soms met mate, soms te veel, soms houden ze er een kater aan over, maar ze worden niet afhankelijk van het middel; ze kunnen – onder invloed – problemen veroorzaken, maar ze drinken zich niet in de verdoemenis.

Helaas zijn er sommige Smurfen op wie alcohol onmiddellijk een nefaste invloed heeft: alcohol gaat hun leven beheersen; ze brengen schade toe aan zichzelf en aan hun omgeving. Die omgeving pikt dat niet en stoot de ‘alcoholist’ uit. De blauwe Smurf wordt zwarte Smurf.

‘Hij is niet zoals wij,’ zegt de omgeving. ‘Hij is anders.’
Mis: hij is niet anders, hij reageert anders op het gebruikte middel; zodra hij het middel gebruikt, komt hij er niet meer van los.

De ‘verslaafde’ heeft net als iedereen emoties: pijn, verdriet, angst, ontreddering …
Let wel, dit is geen Calimero-verhaal, geen ontkenning van de ellende die uit de situatie voortvloeit; het is een poging om aan te tonen dat de wisselwerking omgeving – afhankelijke in veel gevallen een vicieuze cirkel wordt: onbegrip aan beide kanten.

‘Waarom drinkt die man, hij heeft toch alles?’
Ja, waarom drinkt die man?

We weten dat het product een onverzadigbare hunkering naar meer van hetzelfde ontketent. Maar waarom gebeurt zoiets bij Jan en niet bij Piet?
Hoe komt het dat de ene mens een hoop ellende en tegenslagen kan verwerken, terwijl de andere naar de fles grijpt en uiteindelijk zijn bestaan verwoest door steeds weer naar de fles te grijpen?
Bij de middelen-afhankelijke persoon werkt een pervers mechanisme waardoor hij telkens weer hetzelfde gedrag vertoont zodra hij het middel gebruikt. Ik zou zelfs durven te zeggen: zodra hij er ook maar aan denkt naar het middel te grijpen.
Als ik begin te denken dat ik een fles zal kopen omdat …

U kunt hier zelf de zin afmaken; het komt hierop neer dat om het even welke reden goed genoeg is om naar het middel te grijpen.
Zodra ik ook maar aan kopen denk, treedt het mechanisme in werking: kopen is drinken, eentje maar betekent de fles; de fles betekent … controleverlies.
Geen remedie tegen een dodelijke kwaal.

Laten we het ontrafelen van het mechanisme over aan wetenschappelijk geschoolde lieden, medici, psychiaters, psychologen … noem maar op.
Hele bibliotheken zijn gevuld met boeken over ‘verslaving’, te veel om in een mensenleven te lezen. Zelfs als zou ik die allemaal gelezen hebben, was ik nog geen stap verder.

Het is verbazingwekkend dat er in de westerse wereld waar de geneeskunde, in symbiose met de farmaceutische industrie, ons bijna het eeuwige leven belooft, geen enkel medicijn tegen middelen-afhankelijkheid bestaat.

Wel zijn er pogingen ondernomen om met bepaalde stoffen de werking van de hersenen te beïnvloeden, om zodoende de hunkering naar het middel te verminderen, maar een echt geneesmiddel is er niet.

Psychiaters, psychologen, therapeuten kunnen me begeleiden om een beter inzicht te krijgen in de structuur van mijn persoonlijkheid, ze bieden een luisterend oor, proberen het gehavende zelfvertrouwen op te krikken, ze kunnen proberen angst, onzekerheid, twijfel min of meer in te dijken, m.a.w. ze bieden hulp.

Een opname in een ontwenningscentrum biedt de mogelijkheid om het gebruik (tijdelijk) te stoppen, althans als de therapeutische interventie behoorlijk verloopt, met de medewerking van de middelen-afhankelijke persoon.

Een opname kan voor de betrokkene een nieuwe start betekenen; hij kan tot rust komen, inzicht in zijn problematiek verwerven, uit zijn isolement treden en – in het beste geval – werken aan een herstel van de verstoorde relatie met zijn leefwereld.

Maar daarmee is de kous niet af.
De middelen-afhankelijke persoon mag niet verwachten dat die hulpverleners hem zullen ‘genezen’.
De afhankelijkheid blijft bestaan. Om het bij mezelf te houden: zodra ik het waag zelfs maar even aan een glas te nippen, duik ik in de afgrond; zelfs na een lange periode van abstinentie.
De ‘triggers’ liggen voor het rapen; ik zal altijd ergens een aanleiding kunnen vinden om mezelf toe te staan te gebruiken.

Wat voor mij geldt, geldt voor iedere middelen-afhankelijke; het is een keiharde wetmatigheid waaraan niet te tornen valt.
We hebben geen bibliotheken nodig: wat middelengebruik en de gevolgen ervan betreft, kennen we onszelf; alleen is het niet altijd makkelijk onze kwetsbaarheid toe te geven. Daar is geen reden toe; het is niet omdat Jan bij gerecht zus en zo geen wijn zus en zo drinkt, dat hij minder goede eigenschappen heeft dan zijn buurman Piet die wel wijn bij het gerecht drinkt.

De wetmatigheid gebruiken = destructie blijft, de kwetsbaarheid blijft. Maar, en dat is een zeer belangrijke maar, we kunnen de knop omdraaien. Er is trouwens geen andere uitweg.
Wie blijft drinken, slikken, spuiten, blowen … eindigt zoals de gemediatiseerde voorbeelden in de tekst(en), met dat verschil dat de meeste middelen-afhankelijken de media echt niet zullen halen. Het maakt overigens niets uit.

Wie wil blijven leven (zelfs al is dat leven niet altijd rooskleurig) stopt met drinken, slikken, spuiten, blowen … helemaal, volledig, compleet en voor altijd.
Onvoorstelbaar eenvoudig: het middel en ik, die twee gaan niet samen.
Tussen haakjes: ik citeer hier iemands woorden, opgepikt tijdens een samenkomst van de zelfzorggroep.
Zijn daarmee alle problemen van de baan? Zeker niet.
Worden daarmee alle zwarte Smurfen weer blauwe Smurfen? Hoe moet het verder?
Dit is een poging om – via het forum – een dialoog op gang te brengen; niets meer. Wil iemand een idee, een ervaring, een suggestie delen? Heel graag.

Edgard
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Pistol



Geregistreerd op: 13 Okt 2014
Berichten: 24

BerichtGeplaatst: 19-08-2015 17:09:59    Onderwerp: Reageren met citaat
Wie een dialoog met ervaringsdeskundigen omtrent middelengebruik wil aangaan, kan altijd een sos-bijeenkomst bijwonen. Tijdstip en locaties zijn op de website terug te vinden.

Pistol
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
doornroosje



Geregistreerd op: 23 Apr 2013
Berichten: 876

BerichtGeplaatst: 19-08-2015 19:04:47    Onderwerp: Reageren met citaat
Edgard,

ik vind het heel erg interessant wat je schrijft. Vooral je zinnetje '....onvoorstelbaar eenvoudig, het middel en ik, die twee gaan niet samen...' vind ik echt het onthouden waard.
Ik denk dat dat iets is dat voor vele mensen zo is. Voor mezelf ga ik het alvast in 't groot in m'n agenda schrijven...
Bedankt voor je tijd om dit alles neer te pennen.

Doornroosje
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
groetjes



Geregistreerd op: 10 Jan 2013
Berichten: 1476

BerichtGeplaatst: 20-08-2015 19:32:45    Onderwerp: Reageren met citaat
Dag Edgard,

Welkom op dit forum...

Ik wil je alvast bedanken voor de tekst die je gepost hebt.
Een hele boterham met pittig beleg...
Een hele mooie en vooral eerlijke beschrijving van wat middelafhankelijkheid kan inhouden...kan veroorzaken... langs alle kanten.

Ik denk dat dit forum een prima plaats is om in dialoog te gaan...Je 'ontmoet' er andere mensen dan op een bijeenkomst. En met hoe meer mensen je 'spreekt', hoe meer je zelf kan leren...

Ja, ik leer ook nog steeds dingen bij...

Soms is het ietsje te gemakkelijk om alles langs 1 kant te bekijken...
Elk verhaal kan je vanuit verschillende perspectieven 'lezen'...En iedere (hoofdrol)speler heeft zijn/haar eigen verhaal binnen het verhaal...En ieder meestal ook zijn/haar waarheid...

Misschien zijn er niet enkel blauwe en zwarte smurfen...Misschien zijn er ook zwarte smurfen die verdomd goed zijn met blauwe verf...Smurfen die ondanks gebruik perfect lijken te functioneren tussen al die andere blauwe...Die zelfs dingen realiseren, al zijn ze constant onder invloed...
Blijft zoiets goed gaan? Meestal niet...Je kan jezelf niet steeds blijven 'weg-schminken'...

Vroeg of laat wordt je toch zwarte smurf, al is het enkel naar jezelf toe...
Misschien zien die anderen het niet eens, of interesseert het hun gewoon niet...
Of heb je enkel nog te maken met Gargamel en Azrael...

Maar steeds heb je zelf nog een keuze...Je kan steeds zelf grip krijgen op je situatie...
Dit is iets wat SOSN mij heeft laten inzien...
Nee, ik stond niet machteloos tegenover een product...Ja, als ik het product toedien, dan is er volledig controle verlies...Zolang ik mezelf niks toedien is er controle...En vooral ook vrijheid...

Een product kan je nooit die (artistieke) vrijheid geven, hoe hard je ook probeert jezelf dit wijs te maken...
O ja, ook ik voelde mezelf soms super artistiek tijdens/na gebruik...De dag erna naar het resultaat kijken was meestal toch vrij ontgoochelend...

Tot zover voor vandaag...

Tot gauw,
groetjes
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Nieuw onderwerp plaatsen   Reageren    SOS Nuchterheid // Mededelingen en Sticky's Tijden zijn in GMT + 1 uur
Pagina 1 van 1

 
Ga naar:  
Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen in dit subforum
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Je mag je berichten niet bewerken in dit subforum
Je mag je berichten niet verwijderen in dit subforum
Je mag niet stemmen in polls in dit subforum


Wilt u geen reclame op dit forum en genieten van extra voordelen? Klik dan vlug hier voor meer informatie!
 
Powered by phpBB and Andrew Charron
immo op Realo
Maak snel, eenvoudig en gratis uw eigen forum: Gratis Forum