begin van hulp zoeken…

 
Nieuw onderwerp plaatsen   Reageren    SOS Nuchterheid // SOSNuchterheid Forum
Vorige onderwerp :: Volgende onderwerp  
Auteur Bericht
Lycan



Geregistreerd op: 26 Aug 2021
Berichten: 1

BerichtGeplaatst: 27-08-2021 10:28:55    Onderwerp: begin van hulp zoeken… Reageren met citaat
hallo allemaal,

wil liever nog een beetje anoniem blijven dus ik typ onder de naam Lycan, (weerwolf uit de film underworld) maar dat terzijde.
ik ben ook niet goed in leestekens en hoofdletters dus alvast mijn excuses daarvoor.

ik ben eigenlijk helemaal geen prater!
dus ik ga het proberen allemaal te typen.
ik word in oktober 33 en heb eigenlijk al een drugs probleem vanaf me 16e. Heb nooit veel vrienden gehad ook niet in me jeugd, en toen ik 16 werd
begon ik te werken in een snackbar, ( toen woonde ik nog in nederland)
het was heel gezellig met de collega’s daar.
ging na het werk met hun mee, en zo begon mijn eerste keer. een xtc pil.
(mijn oudere broer zat toen ook al aan de drugs)
en ondanks ik altijd tegen drugs was, nam
ik toch mijn eerste pilletje.
en voor ik het wist was ik 8 maanden verder en slikte op donderdag vrijdag en zaterdag xtc in de avond. ik ging wel altijd rond 3u slapen want ik moest de avond erna weer werken.

ik had al gezegd dat mijn oudere broer ook aan de drugs zat, hij en zijn “vrienden” gebruikte ook Coke. wij zeggen daar sos tegen.
en ik werd daar wel nieuwschierig naar.
en zo gezegd zo gedaan ik nam mijn eerste lijn.
denk dat het een jaar na mijn eerste pil was ongeveer. en zo ben ik begonnen te snuiven.

in het begin had ik dit onder controle!

en toen de verhuis naar belgie heb ik een tijd zonder gezeten! maar toen leerde ik iemand kennen die daar aan kon komen.
en nog dacht ik dat ik het onder controle had.
kon makkelijk met 1 gram 3 a 4 dagen doen.
maar dat werd steeds moeilijker!

in de week werkte ik gewoon en toen werd het enkel in het weekend gebruiken.
zo ging het jaren aan een stuk, doordeweeks had ik nergens last van maar vanaf het vrijdag werd begon het te spoken in me hoofd.

in die jaren is er ook heel veel andere dingen gebeurd. me broertje had ondertussen ook al de drugs ondervonden.
met me oudere broer kreeg ik steeds minder contact en me jongere broer werd
me beste vriend, me mattiej, me Alles eigenlijk.
me enige echte vriend!

nu spoel ik ff heel snel aantal jaren door,
anders kan ik een heel boek schrijven.

me broertje kreeg ook een slechtere band met mijn oudere broer tot afentoe vechtend toe.
zo ook april 2020. me jongere broer heeft altijd thuis gewoond en me oudere broer heeft een relatie van 10 jaar gehad en altijd weg geweest.
waren soms momenten dat we hem een jaar niet hoorde of zagen maar april 2020 had zei hem uit huis getrapt redens en zo heb ik niet veel zin om op te ratelen.

maar hij en me broertje kregen weer ruzie en weer leide dit tot vechten.
me broertje kwam toen bij mij logeren, en ik koos mijn broertje ze kant, want jah hij was mijn alles.
ik had niet moeten kiezen!
ik had de ruzie moeten proberen bij te leggen.
hij ging er ook aan onder door van zijn stuk gelopen relatie, en ook ze haalde hem helemaal naar beneden.

en zo werd het 21 mei 2020. me broertje zijn verjaardag. onze enige andere vriend die kwam
dit mee vieren. en wij maar plezier maken…
maar me broer ging door zijn donkerste dagen.
23 mei brachten we onze vriend terug naar rotterdam en toen kreeg ik telefoon.
telefoontje wat ik nooit zal vergeten.
me broer had zich zelf van het leven beroofd.

ik haat me zelf voor de gedachten ik had op te terug reis naar huis!! miss word het nu wel beter
maar dat was alles behalve waar.
we hadden hem in de steek gelaten.
zo voel ik het, maar me broertje ook!

de eerste maanden waren verdomd moeilijk ik begon steeds meer te snuiven.
want ik vergat mijn zorgen en problemen ff.
en het was makkelijker als ik sos gebruikte…

toen het gebeurde heb ik 3 weken thuis gezeten
en ben toen weer gaan werken, dit was veel te snel want na 3 maanden kon ik niet meer.
ben zelf ook altijd depressie gevoelig geweest.
donkere gedachten, gedachten niet onder controle kunnen houden. ben toen 3 maanden thuis geweest. en voor me drugs gebruik heeft dit ook niet goed geweest.
me broertje en ik gingen steeds meer snuiven.

me broertje had ook een drugs probleem.
maar die blowde ook, en hij slikte van alle soort medicijnen om rust te krijgen in zijn hoofd.
en hij wilde steeds meer en meer en meer.
paar keer boos op hem geworden. maar dit hielp niet! hij wilde ook geen hulp.

maar ik had idee dat we het een plaatstje konden geven, ondanks de vele schuldgevoelens.
maar mei 2021 kwam er aan.
en alle gevoelens kwamen weer boven.
ik zelf kreeg ook steeds weer moeilijkere momenten! maar me broertje ook.
en hij bleef maar pillen slikken en blowen
en als die ook nog ging drinken ging het fout.
we hadden in het verleden allebij wel eens het mes gepakt om in ons zelf te snijden, maar hij stond ondertussen helemaal onder de littekens en brandwonden (zelf aangerichr)

ondanks dat we allebij geen zin meer hadden in het leven en hier ook samen over praatte,
zeiden we altijd dat we niet het zelfde zouden doen!

de dagen in mei liepen voorbij, en na het werk dook ik heel vroeg me bed in, soms om 18u al.
en ondanks ik ray elke dag hoorde en bijna elke dag zag, heb ik hem die dagen in de steek gelaten.
ook hier haat ik mezelf hierom!!!!

donderdag 13 mei, om 4u ging de wekker.
ik had een smsje van me broertje van de avond ervoor.
en ik had een naar voorgevoel, antwoorde erop hou ook van jou! en gelijk erna geen stomme dingen doen he!
maar toch ging ik werken.
heel de ochtend had ik een naar gevoel,
rond 10u vroeg ik aan me moeder hoe is R..
stilletjes zei ze, maar ik dacht toen dat ie al wakker was dus er kwam een rust over me…
ik was vroeg klaar met werken die dag, zat nog in de vrachtwagen papieren in te vullen.
en toen ging me telefoon, en hel kwam weer naar aarde!! “Hij is dood hoorde ik” ik begon te gillen en neeeeeeeeeeeee te schreeuwen. ik speurde naar de auto en ondanks het maar 45 min naar huis zijn het leek wel uren te duren…
onderweg belde ik mijn vrouw dat ze naar me moeder moest gaan.de halve auto rit hoopte ik zo dat me broertje nog te redden was, hoopte zo dat ie ze polsen hzd gedaan en nog genoeg bloed in ze lichaam zou hebben om gered te worden.

tot me vrouw belde en ik vroeg of het te laat was. en ze bevestigde en toen ben ik begonnen te huilen. ik kon het niet geloven.
ik kan het met momenten nog steeds niet geloven!!!

en ik heb ze freaking allebij in de steek gelaten.
ik had veel meer moeten doen!
en nu zijn ze er niet meer.

en toen is me drugsgebruik helemaal verkeerd gegaan, heb al me vakantie geld opgesnoven dat van mijn vrouw ook..
tot nu 19 dagen geleden. ik heb het nu 19 dagen niet gedaan.
maar het is verdomd moeilijk.
elke gedachten is een gevecht
elke avond is een gevecht
elke seconden is een gevecht.

heb mijn dochters beloofd om niet het zelfde te doen als hun Oom. maar met momenten is het verdomd moeilijk om die belofte waar te maken.
niet omdat ik niet snuif, want ik snuif alleen om me problemen te vergeten! maar omdat ik dit leven zoo zat ben!

als jullie nog altijd aan het lezen zijn, dank je wel!
ik twijfel om naar een bijeenkomst te komen.
maar ik ben geen prater!
maar er ligt nog veeeeel meer op me lever..
zoo typen op me telefoon gaat allemaal wel.
maar ik sla dicht als ik moet praten.
nogmaals dank je wel!

Lycan
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Nadine



Geregistreerd op: 03 Aug 2021
Berichten: 1

BerichtGeplaatst: 05-09-2021 20:22:58    Onderwerp: Re: begin van hulp zoeken… Reageren met citaat
Lycan schreef:
hallo allemaal,

wil liever nog een beetje anoniem blijven dus ik typ onder de naam Lycan, (weerwolf uit de film underworld) maar dat terzijde.
ik ben ook niet goed in leestekens en hoofdletters dus alvast mijn excuses daarvoor.

ik ben eigenlijk helemaal geen prater!
dus ik ga het proberen allemaal te typen.
ik word in oktober 33 en heb eigenlijk al een drugs probleem vanaf me 16e. Heb nooit veel vrienden gehad ook niet in me jeugd, en toen ik 16 werd
begon ik te werken in een snackbar, ( toen woonde ik nog in nederland)
het was heel gezellig met de collega’s daar.
ging na het werk met hun mee, en zo begon mijn eerste keer. een xtc pil.
(mijn oudere broer zat toen ook al aan de drugs)
en ondanks ik altijd tegen drugs was, nam
ik toch mijn eerste pilletje.
en voor ik het wist was ik 8 maanden verder en slikte op donderdag vrijdag en zaterdag xtc in de avond. ik ging wel altijd rond 3u slapen want ik moest de avond erna weer werken.

ik had al gezegd dat mijn oudere broer ook aan de drugs zat, hij en zijn “vrienden” gebruikte ook Coke. wij zeggen daar sos tegen.
en ik werd daar wel nieuwschierig naar.
en zo gezegd zo gedaan ik nam mijn eerste lijn.
denk dat het een jaar na mijn eerste pil was ongeveer. en zo ben ik begonnen te snuiven.

in het begin had ik dit onder controle!

en toen de verhuis naar belgie heb ik een tijd zonder gezeten! maar toen leerde ik iemand kennen die daar aan kon komen.
en nog dacht ik dat ik het onder controle had.
kon makkelijk met 1 gram 3 a 4 dagen doen.
maar dat werd steeds moeilijker!

in de week werkte ik gewoon en toen werd het enkel in het weekend gebruiken.
zo ging het jaren aan een stuk, doordeweeks had ik nergens last van maar vanaf het vrijdag werd begon het te spoken in me hoofd.

in die jaren is er ook heel veel andere dingen gebeurd. me broertje had ondertussen ook al de drugs ondervonden.
met me oudere broer kreeg ik steeds minder contact en me jongere broer werd
me beste vriend, me mattiej, me Alles eigenlijk.
me enige echte vriend!

nu spoel ik ff heel snel aantal jaren door,
anders kan ik een heel boek schrijven.

me broertje kreeg ook een slechtere band met mijn oudere broer tot afentoe vechtend toe.
zo ook april 2020. me jongere broer heeft altijd thuis gewoond en me oudere broer heeft een relatie van 10 jaar gehad en altijd weg geweest.
waren soms momenten dat we hem een jaar niet hoorde of zagen maar april 2020 had zei hem uit huis getrapt redens en zo heb ik niet veel zin om op te ratelen.

maar hij en me broertje kregen weer ruzie en weer leide dit tot vechten.
me broertje kwam toen bij mij logeren, en ik koos mijn broertje ze kant, want jah hij was mijn alles.
ik had niet moeten kiezen!
ik had de ruzie moeten proberen bij te leggen.
hij ging er ook aan onder door van zijn stuk gelopen relatie, en ook ze haalde hem helemaal naar beneden.

en zo werd het 21 mei 2020. me broertje zijn verjaardag. onze enige andere vriend die kwam
dit mee vieren. en wij maar plezier maken…
maar me broer ging door zijn donkerste dagen.
23 mei brachten we onze vriend terug naar rotterdam en toen kreeg ik telefoon.
telefoontje wat ik nooit zal vergeten.
me broer had zich zelf van het leven beroofd.

ik haat me zelf voor de gedachten ik had op te terug reis naar huis!! miss word het nu wel beter
maar dat was alles behalve waar.
we hadden hem in de steek gelaten.
zo voel ik het, maar me broertje ook!

de eerste maanden waren verdomd moeilijk ik begon steeds meer te snuiven.
want ik vergat mijn zorgen en problemen ff.
en het was makkelijker als ik sos gebruikte…

toen het gebeurde heb ik 3 weken thuis gezeten
en ben toen weer gaan werken, dit was veel te snel want na 3 maanden kon ik niet meer.
ben zelf ook altijd depressie gevoelig geweest.
donkere gedachten, gedachten niet onder controle kunnen houden. ben toen 3 maanden thuis geweest. en voor me drugs gebruik heeft dit ook niet goed geweest.
me broertje en ik gingen steeds meer snuiven.

me broertje had ook een drugs probleem.
maar die blowde ook, en hij slikte van alle soort medicijnen om rust te krijgen in zijn hoofd.
en hij wilde steeds meer en meer en meer.
paar keer boos op hem geworden. maar dit hielp niet! hij wilde ook geen hulp.

maar ik had idee dat we het een plaatstje konden geven, ondanks de vele schuldgevoelens.
maar mei 2021 kwam er aan.
en alle gevoelens kwamen weer boven.
ik zelf kreeg ook steeds weer moeilijkere momenten! maar me broertje ook.
en hij bleef maar pillen slikken en blowen
en als die ook nog ging drinken ging het fout.
we hadden in het verleden allebij wel eens het mes gepakt om in ons zelf te snijden, maar hij stond ondertussen helemaal onder de littekens en brandwonden (zelf aangerichr)

ondanks dat we allebij geen zin meer hadden in het leven en hier ook samen over praatte,
zeiden we altijd dat we niet het zelfde zouden doen!

de dagen in mei liepen voorbij, en na het werk dook ik heel vroeg me bed in, soms om 18u al.
en ondanks ik ray elke dag hoorde en bijna elke dag zag, heb ik hem die dagen in de steek gelaten.
ook hier haat ik mezelf hierom!!!!

donderdag 13 mei, om 4u ging de wekker.
ik had een smsje van me broertje van de avond ervoor.
en ik had een naar voorgevoel, antwoorde erop hou ook van jou! en gelijk erna geen stomme dingen doen he!
maar toch ging ik werken.
heel de ochtend had ik een naar gevoel,
rond 10u vroeg ik aan me moeder hoe is R..
stilletjes zei ze, maar ik dacht toen dat ie al wakker was dus er kwam een rust over me…
ik was vroeg klaar met werken die dag, zat nog in de vrachtwagen papieren in te vullen.
en toen ging me telefoon, en hel kwam weer naar aarde!! “Hij is dood hoorde ik” ik begon te gillen en neeeeeeeeeeeee te schreeuwen. ik speurde naar de auto en ondanks het maar 45 min naar huis zijn het leek wel uren te duren…
onderweg belde ik mijn vrouw dat ze naar me moeder moest gaan.de halve auto rit hoopte ik zo dat me broertje nog te redden was, hoopte zo dat ie ze polsen hzd gedaan en nog genoeg bloed in ze lichaam zou hebben om gered te worden.

tot me vrouw belde en ik vroeg of het te laat was. en ze bevestigde en toen ben ik begonnen te huilen. ik kon het niet geloven.
ik kan het met momenten nog steeds niet geloven!!!

en ik heb ze freaking allebij in de steek gelaten.
ik had veel meer moeten doen!
en nu zijn ze er niet meer.

en toen is me drugsgebruik helemaal verkeerd gegaan, heb al me vakantie geld opgesnoven dat van mijn vrouw ook..
tot nu 19 dagen geleden. ik heb het nu 19 dagen niet gedaan.
maar het is verdomd moeilijk.
elke gedachten is een gevecht
elke avond is een gevecht
elke seconden is een gevecht.

heb mijn dochters beloofd om niet het zelfde te doen als hun Oom. maar met momenten is het verdomd moeilijk om die belofte waar te maken.
niet omdat ik niet snuif, want ik snuif alleen om me problemen te vergeten! maar omdat ik dit leven zoo zat ben!

als jullie nog altijd aan het lezen zijn, dank je wel!
ik twijfel om naar een bijeenkomst te komen.
maar ik ben geen prater!
maar er ligt nog veeeeel meer op me lever..
zoo typen op me telefoon gaat allemaal wel.
maar ik sla dicht als ik moet praten.
nogmaals dank je wel!

Lycan


Beste,

Ik denk dat Kasteelplus jouw misschien wat ondersteuning kan bieden. Dit alleen doen is best moeilijk ..... Dat is Karus VZW te Gent voor verslavingsproblematiek. (Best residentieel)

Hartelijke groet!
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Nieuw onderwerp plaatsen   Reageren    SOS Nuchterheid // SOSNuchterheid Forum Tijden zijn in GMT + 1 uur
Pagina 1 van 1

 
Ga naar:  
Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen in dit subforum
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Je mag je berichten niet bewerken in dit subforum
Je mag je berichten niet verwijderen in dit subforum
Je mag niet stemmen in polls in dit subforum


Wilt u geen reclame op dit forum en genieten van extra voordelen? Klik dan vlug hier voor meer informatie!
 
Powered by phpBB and Andrew Charron
immo op Realo
Maak snel, eenvoudig en gratis uw eigen forum: Gratis Forum